Kryzys wodny – konsekwencje

Strata jako zmniejszenie korzyści o określone wartości może przybierać różne formy – mierzalne (ekonomiczne, materialne), bądź niemierzalne.

Strata niemierzalna może objawiać się poprzez ubytki w wartościach kulturalnych niemożliwych do odtworzenia, czy duchowych dotyczących bezpośrednio aspektów psychosomatycznych poszczególnych jednostek, ale również w szerszym kontekście społecznym – grup dotkniętych daną formą (lub kumulacją kilku form) kryzysu wodnego.

Zniszczenia materialne mogą być poddawane ocenie i szacunkom stąd też poprzez ich mierzalność prezentuje się rozmiary danego zjawiska, bądź sytuacji kryzysowej.

Kryzys wodny w każdej swojej odsłonie – powodzi, deficycie lub skażeniu wody pitnej daje nieco odmienne następstwa ekonomiczno-materialne, lecz bez wątpienia to właśnie one są przyczyną potrzeby zapobiegania występowania trudnym sytuacjom z zakresu gospodarowania wodami.

Rodzaje konsekwencji:

• uszkodzenia sprzętu, obiektów hydrotechnicznych i rozwiązań melioracyjnych
• uszkodzenia infrastruktury drogowej (drogi, mosty)
• uszkodzenia systemu kanalizacyjnego (w tym oczyszczalni)
• uszkodzenia systemu wodociągowego
• dewastacja budynków (lokalów mieszkalnych, komercyjnych, miejsc użyteczności publicznej, czy wartości kulturowej i historycznej)
• dewastacja środowiska naturalnego
• zanieczyszczenie źródeł wody
• zatrzymanie lub likwidacja prowadzonych działaności (produkcji/sprzedaży)
• ograniczenie dostępu do podstawowych elementów egzystencji społeczeństwa (w tym również żywności)
• konieczność zaspokojenia podstawowych potrzeb mieszkańców (wzmożona pomoc, import towarów/usług)
• pogorszenie jakości życia i zdrowia obywateli (skażenia wody, brak dostępu do jej zasobów)
• ryzyko zmiany stosunków społecznych
• poczucie zagrożenia wśród społeczności
• upolitycznienie gospodarowania wodami
• ryzyko pojawienia się problemu uchodźctwa klimatycznego

Ilość oraz poziom skomplikowania trudności wynikających z następstw kryzysu wodnego wpływa na konieczność uznania ryzyka wodnego jako priorytet w podejmowanych działaniach strategicznych i wdrożeniowych.

Źródła:

• Gopalakrishnan Ch. Designing Water Disaster Management Policies: Theory and Empirics, Routledge, 2017
• Brears R. C. Urban Water Security (Challenges in Water Management Series), Wiley, 2016
• A. Januchta-Szostak, Miasta przyjazne wodzie? [w:] Open eyes book nr 3, Fundacja Gospodarki i Administracji Publicznej, Kraków, 2018